«Απλώς την αγνόησα, πήγα στο μπάνιο, βγήκα έξω, η γυναίκα μου κουνούσε με το χέρι και απάντησα αμήχανα.
"Απάντησε, "Γεια, μπορείς να έρθεις εδώ;"Κοίταξα γύρω μου αμήχανα και περπάτησα.Συνέχισε να με αποκαλεί αγενή που την αγνόησα.Μέχρι τότε συνειδητοποίησα ότι νόμιζε ότι δούλευα εκεί..
«Γέλασα και πριν προλάβω να εξηγήσω, ρώτησε τον διευθυντή.Ήταν πολύ δυνατή σε αυτό το σημείο, έτσι ήρθε ένας άλλος σερβιτόρος και δεν εξήγησε και ρώτησε τον διευθυντή.Έτσι ο σερβιτόρος πήγε να τον πάρει.Εφυγε.
«Πραγματικά δεν καταλάβαινε πώς θα με ήξερε χωρίς να δουλέψω εκεί.Συνεχίστηκε και συνέχισε και τελικά δέχτηκε».
Γυναίκα: Τι;Φυσικά έχω τον σωστό αριθμό!Πότε μπορώ να πάρω τον άντρα μου;Περιμένω έξω, κάνει κρύο!
Γυναίκα: Θέλω να μιλήσω απευθείας με τον γιατρό. Άσε με να περάσω. Θα σου κάνω μήνυση.
Γυναίκα: Χόρτασα! Μπαίνω τώρα. Θα παραπονεθώ απευθείας στον γιατρό για σένα!
«Η μητέρα του νέου ασθενούς ήταν πολύ συγκινημένη μετά την ολοκλήρωση της επέμβασης και είπε ότι το δωμάτιο ήταν πολύ θορυβώδες και πολύ ενοχλητικό για το μωρό της.Το μωρό φαινόταν καλά, δεν ήταν ενοχλημένο, πονούσε ή φαινόταν αγχωμένο.Επέμεινε ότι υπάρχει ένα ιδιωτικό δωμάτιο.
«Μπήκα και έβγαινα από το δωμάτιο για να πάρω κάτι για τον γιο μου.Έτσι, με στρίμωξε, υποθέτοντας ότι ήμουν ο υπεύθυνος εδώ, και έκανε πολύ θόρυβο στο άλλο παιδί (τον γιο μου) και το παιδί της χρειαζόταν ηρεμία και ησυχία (Καλή τύχη σε οποιοδήποτε δωμάτιο του νοσοκομείου lol).Η ασφάλειά της πληρώνει για ένα ιδιωτικό δωμάτιο (όλα είναι καλά εκτός από ένα πλήρες σπίτι) και πρέπει να το φέρω στη δουλειά.
«Το βλέμμα στο πρόσωπό της όταν της είπα ότι δεν δουλεύω εδώ και το παιδί στο διπλανό κρεβάτι είναι ο γιος μου!Φαινόταν λίγο ντροπαλή αλλά κυρίως θυμωμένη.Ξέρω ότι είναι μια στρεσογόνα περίοδος, αλλά τα δικαιώματα των γυναικών είναι γελοία».
«Συνεχίστηκε για λίγο και προσπάθησα να την αγνοήσω, αλλά μπορούσα να πω ότι δούλευε σκληρά.
Κάρεν: Πρέπει να τρως στο πίσω μέρος της κουζίνας, εκεί που ανήκεις. Είναι ασέβεια προς τον πελάτη και παίρνεις ένα τραπέζι όπου θα μπορούσαν να έχουν φάει.
«Κοκκίνισε και αγριοκοίταξε ξανά, μετά όρμησε στον διευθυντή, ο οποίος έπρεπε να της πει δύο φορές ότι δεν δούλευα εκεί.
«Έβγαλα τα ακουστικά μου και μου ζήτησε εισιτήριο τρένου για το Μπράιτον.Είπα: «Συγγνώμη γλυκιά μου, χρειάζεσαι υπάλληλο τρένου.Είμαι επιβάτης ».
«Αυτό υποτίθεται ότι θα ήταν το τέλος της ιστορίας, αλλά όχι, μετά έβαλε 10 λίρες στην τσέπη του σακακιού μου και έφυγε με τις φίλες της, λέγοντας: «Εντάξει, θα τους πούμε από την άλλη άκρη ότι δεν θα το κάνει. .Μας έδωσε ένα εισιτήριο αλλά έβλεπαν από την κάμερα ότι τον πληρώσαμε για να ταξιδέψει!
«Καθώς τους κινούσε βίαια, της είπα, «Δεν δουλεύω εδώ».Εκείνη απάντησε, "Δεν ξέρω, πώς θα το ήξερα; Θα πρέπει να το κάνετε αυτό ούτως ή άλλως."
«Απάντησα, «Πρέπει να αφήσεις τις πτυχές μου γιατί δεν δουλεύω εδώ και μην βάζεις το καρότσι εκεί.Βρείτε άλλο μέρος αντί να μαλώνετε αγνώστους ».
«Απάντησε, «Θα μιλήσω με τη διοίκηση».Ποτέ δεν είχα γελάσει πιο δυνατά από όταν πέρασα με το αυτοκίνητο από την είσοδο και είδα τη γυναίκα και έναν άντρα που έμοιαζαν με μάνατζερ να στέκονται εκεί θυμωμένοι να με δείχνουν ήδη».
«Προσπάθησα να εξηγήσω ήρεμα, όχι, τα παιδιά της δεν μπορούν να καβαλήσουν το άλογό μου και όχι, δεν μπορώ να την αφήσω να καβαλήσει κανένα άλλο άλογο στον αχυρώνα.
«Δεν έχει σημασία τι λέω, δεν μπορώ να την πείσω ότι δεν δουλεύω εκεί και δεν μπορώ να «αφήσω την κόρη [της] να καβαλήσει».
«Ο Κλάιντ δεν ήταν πλήρως εκπαιδευμένος γιατί τον πήρα πρόσφατα.Ήταν πολύ νέος και άπειρος.Δεν θα άφηνα καν το παιδί να τον περιποιηθεί γιατί του αρέσει να δαγκώνει.Το παιδί άρχισε να προσπαθεί να με αποφύγει και να αγγίξει το δικό Του, άρπαξε το παιδί από τους ώμους και το έσπρωξε απαλά προς τα πίσω, ανησυχώντας πολύ ότι ο Κλάιντ θα τη δάγκωνε.
«Η γυναίκα ξεφούσκωσε και ούρλιαξε: «Η κόρη μου έχει το δικαίωμα να αγγίξει αυτό το άλογο, μάλλον είναι καλύτερη στα άλογα από εσένα!Επίσης, είσαι απλώς εργάτης, οπότε δεν τολμάς να πιέσεις το παιδί μου ».
«Με εξέπληξε.«Η κόρη σου δεν θα αγγίξει το άλογό μου.δεν είναι κατάλληλος για μωρό και μπορεί να βλάψει την κόρη σου.Η κορη σου δεν ξερει περισσοτερα απο εμενα εγω κανω 15 χρονια καβαλα και δεν δουλευω εδω!!!Ασε με ήσυχο!Φώναξα.
«Σε αυτό το σημείο το άλογό μου είχε αρχίσει να φρικάρει και γύρισα και τον πήγα πίσω στον στάβλο του για να ηρεμήσω αυτόν και τον εαυτό μου.
«Κάποιο προσωπικό του αχυρώνα ήρθε και προσπάθησε να εκτιμήσει τι συνέβαινε.Η γυναίκα συνέχισε να μου ούρλιαζε αλλά δεν μπορούσα να την αντιμετωπίσω άλλο και έφυγα γιατί την είχε απασχολήσει το προσωπικό.
«Οι φίλοι μου (που εργάζονται εκεί) μου είπαν ότι έπρεπε να απειλήσουν ότι θα καλέσουν την αστυνομία για να την αφήσουν να φύγει επειδή ζητούσε συνέχεια από τα παιδιά της να καβαλήσουν κάθε άλογο που έβλεπε.Της έχουν επίσης αποκλειστεί από τους στάβλους τώρα, άρα τουλάχιστον αίσιο τέλος;»
«Το τράβηξα πίσω.Είπε, "Το περίμενα αυτό!"Μου πέρασε από το μυαλό ότι νόμιζε ότι ήμουν το ντελίβερι της.Της είπα ευγενικά ότι δεν ήμουν το ντελίβερι της.Έδειχνε μπερδεμένη, πες: «Είσαι σίγουρος; μοιάζεις».
«Σε αυτό το σημείο ήθελα απλώς να αφήσει την τσάντα μου και οι φίλοι της ήρθαν και μου είπαν να σταματήσω να την ντρέπομαι και να της παραδώσω το φαγητό.
«Επομένως, τους το είπα: «Δεν είμαι ο οδηγός του ντελίβερι σας.Αυτό είναι το φαγητό μου.Είμαι επισκέπτης σε αυτό το ξενοδοχείο».Τράβηξα την τσάντα μακριά της και καθώς μπήκα στο ξενοδοχείο, κοίταξα Ώσπου έβγαλε το τηλέφωνό της και είπε: «Τηλεφωνώ [υπηρεσία παράδοσης] και θα τους πω ότι είσαι μαλάκας – θέλω τα λεφτά μου πίσω!'
«Δεν το σκέφτηκα πολύ γιατί προφανώς δεν ήμουν υπάλληλος.Η υπάλληλος φορούσε μαύρο πουκάμισο και μπλε γιλέκο με το λογότυπο του καταστήματος.Φορούσα ένα γκρι μπλουζάκι Guinness.
«Η κυρία πέρασε δίπλα μου και έφτασε στο τέλος του διαδρόμου.Δεν είμαι σίγουρη αν ήθελε να πάρω τις «υποδείξεις» της, αλλά γύρισε προς το μέρος μου, παραλίγο να με χτυπήσει με το τρόλεϊ της και είπε: «Δεν θα ήταν πολύ δύσκολο να αφήσεις κάτω το τηλέφωνό σου και κάνετε τη δουλειά σας; Όταν βλέπετε έναν πελάτη που έχει ανάγκη, θα πρέπει να τον βοηθήσετε. Για αυτό πληρώνεστε!».
Κυρία: Με συγχωρείτε; Λοιπόν, θα έπρεπε. Έψαχνα τριγύρω για πιάτα και πιάτα μιας χρήσης και κανείς δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει! Γιατί είναι τόσο δύσκολο για εσάς παιδιά να κάνετε τη δουλειά σας;!
εγώ: Δεν δουλεύω εδώ. Περιμένω το σέρβις του αυτοκινήτου μου [επιγραφή στην πινακίδα "Κέντρο ελαστικών και μπαταριών"]. Αν ψάχνετε για πινακίδες, είναι δύο ή τρεις διαδρόμους.
«Εκείνη την ώρα, κοίταξε επίτηδες ακόμη και τα ρούχα που φορούσα.Αντιστάθηκε στην απογοήτευση και την αμηχανία, είπε ευχαριστώ και έφυγε».
«Γενικά λαμβάνουμε πολλές ερωτήσεις από τον κόσμο, οπότε έχω συνηθίσει να με σταματούν σε υπηρεσία δημόσια.Είπα, «Ναι, κυρία, και γύρισα και βρήκα μια μεσήλικη κυρία, την Πορτοκάλι, να στέκεται δίπλα μου.
«Ο σύντροφός μου και εγώ απλώς ανταλλάξαμε μπερδεμένα βλέμματα.Φορούσαμε μπλουζάκια και καπέλα που έγραφαν «πυροσβεστική», φωτεινά πράσινα ραδιόφωνα στις ζώνες μας και φαρδιά κίτρινα παντελόνια με ανακλαστικές ρίγες.
«Ήταν λίγο ενοχλημένη με τη σιωπή μου και σήκωσε ένα πορτοκάλι μπροστά μου.«Πορτοκάλια;Αυτά τα?Έχεις άλλο;Ή μόνο αυτά;».
«Δεν είπε τίποτα, απλώς έκανε νόημα στον σύντροφό μου, ο οποίος ήταν ντυμένος ακριβώς όπως εγώ και στεκόταν δίπλα μου.«Συγγνώμη, έχεις ακόμα πορτοκάλια;»
«Σήκωσε τα χέρια της με θυμό και περπάτησε προς την αντίθετη κατεύθυνση.Φύγαμε από το τμήμα παραγωγής για να αγοράσουμε κοτόπουλο, μόνο που την βρήκε στην πόρτα του μαγαζιού.
«Προσπαθώντας ακόμα να είμαι ευγενικός, εξήγησα (για τέταρτη φορά, σε όποιον σκοράρει) ότι δεν δουλεύουμε στο παντοπωλείο επειδή είμαστε πυροσβέστες.
«Περπατούσα στο πίσω μέρος για να τα πάρω, κοιτάζοντας την καταστροφική κατάσταση του καταστήματος και τον πολύ κόσμο που ζητούσε βοήθεια, όταν ένας τακτικός πελάτης που με ενοχλούσε με έδειξε (τουλάχιστον 20 πόδια μακριά) και φώναξε: «Δουλεύεις εδώ!»
«Ήταν σοκαρισμένος, αλλά ένα δευτερόλεπτο αργότερα γέλασα με κέτσαπ και του είπα την επόμενη φορά, μάλλον δεν ήθελε κάποιος που καθόταν στο μπαρ μέχρι να φτάσει εκεί να του πάρει κάτι.
«Δεν θέλω να υποθέσω γιατί έκανε την υπόθεση, αλλά δεν είμαι λυπημένος που τρώει πατατάκια.Νομίζω ότι ξέρει τι έκανε γιατί όχι μόνο δεν παραπονέθηκε, αλλά ζήτησε συγγνώμη».
Εγώ: Συγγνώμη κυρία, δεν εργάζομαι εδώ, αλλά νομίζω ότι είναι στον πρώτο όροφο. («Συγγνώμη, κυρία, δεν δουλεύω εδώ, αλλά νομίζω ότι είναι στον πρώτο όροφο. ”)
«Όλοι γελάσαμε και σχολίασε πόσο όμορφο φαινόταν το φόρεμά μου.Με έκανε να κοκκινίσω λίγο (είχα τις αισθήσεις μου) και μετά με ευχαρίστησε που τη βοήθησα.
«Μια άλλη κυρία ήρθε κοντά μου με έναν όχι και τόσο φιλικό τρόπο, μου ζήτησε να της αγοράσω ένα άλλο παλτό με ασορτί παντελόνι συγκεκριμένου μεγέθους, με ρώτησε γιατί ανακατεύαμε κοστούμια και συγκεκριμένα μου ζήτησε να τηλεφωνήσω στα αποδυτήρια της Fart γιατί το κάνει. Δεν ξέρω γιατί έχουμε μόνο δύο ανοιχτά κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Της εξήγησα ότι 1) είμαστε σε πανδημία, 2) δεν ξέρω τίποτα για κοστούμια, απλά τα φοράω και 3) δεν εργάζομαι εκεί.
«Σε αυτό το σημείο, ένας από τους πραγματικούς εργάτες είδε τι συνέβαινε και παρενέβη.Έτυχε να βρεθούμε και οι δύο στα αποδυτήρια (διαφορετικά περίπτερα) και άρχισε να μιλάει στο τηλέφωνο πώς ένας «αγενής υπάλληλος» αρνήθηκε να τη βοηθήσει.
«Όταν τελείωσα να δοκιμάσω το νέο κοστούμι, μιλούσε στον διευθυντή για μένα.Ο διευθυντής είπε, "Ποιος είναι αυτός ο τύπος TF;"Απλώς χαμογέλασα και πλήρωσα το φόρεμά μου».
Α.Γ.: Είσαι ηλίθιος; Ξεκινάμε στις 7! Την πρώτη μέρα, έχεις ήδη αργήσει! Φύγε από δω – απολύθηκες!
Ώρα δημοσίευσης: Ιουν-15-2022